به کجا می روی ای یوسف زهرا، پسرم           گرگ بسیار بـود در دل صحرا، پـسرم

قامتت گشته ضریح و دل یک خیمه دخیل           که نه مـجـنون تو لـیلا شده تنها، پـسرم

صبر کن اهل حـرم، سیـر ببـینـند تو را           اَشبَــهُ الناّس تویی بر شـه بطحا، پسـرم

پیش من سَــرو قَـدم، راه بــرو چند قـدم           تـا کـنـم قـامـت تو خـوب تمـاشـا پـسـرم

همه مـات اند که دارد چه دلی دشمن تو           می کِـشد تـیغ به روی تو دل آرا، پـسـرم

رفتی و گر نرود جان ز تـنـم بعد از تو           بی گمان می کُـشدم داغ، نه اعداء، پسرم